SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna w Chorzowie Katalog księgozbioru

105009

Książka

W koszyku

oceń

Zapach suszy / Tomasz Sekielski. - Warszawa : Od Deski Do Deski, cop. 2016. - 285, [3] s. : il. ; 21 cm.

(Susza ; 1)

Autor

Sekielski Tomasz (1974- ).

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Gatunek

Powieść

Wydawca

Warszawa : Od Deski Do Deski, cop. 2016.

ISBN

978-83-65157-09-6

Symbol UKD

821.162.1-3

W Warszawie dochodzi do krwawego zamachu terrorystycznego, jest wiele ofiar. Kilka miesięcy wcześniej w małym, sennym miasteczku na Kujawach samobójstwo popełnia proboszcz. Śledztwo prowadzi zdegradowana prokurator Agnieszka Ossowska, kobieta będąca na życiowym zakręcie. Co łączy te dwie sprawy? Odpowiedź nie jest ani prosta, ani oczywista. Szukając jej, czytelnik trafia do mrocznego świata handlarzy „żywym towarem”, mafijnych układów i interesów, w których przeplatają się nazwiska ludzi polityki, biznesu oraz kościoła. W tym świecie nic nie jest czarno-białe. Można odnieść wrażenie, że „Zapach suszy” to historia, która może się wydarzyć naprawdę… a może się już wydarzyła? Źródło: lubimyczytac.pl

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Filia nr 2 (Ryszki)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. POL. (1 egz.)

Recenzje:

Po ciepło przyjętym debiucie literackim Tomasza Sekielskiego – trylogii „Sejf” – dziennikarz powrócił z kolejną powieścią usytuowaną gatunkowo na pograniczu sensacji i political fiction. W upalny sierpniowy dzień Warszawa staje się celem ataku terrorystycznego. Do prowadzenia śledztwa w sprawie wykrycia sprawców, minister sprawiedliwości wyznacza niepokorną prokurator, Agnieszkę Ossowską. Kobieta jednocześnie próbuje rozwikłać zagadkę tajemniczej śmierci proboszcza parafii w Lubrańcu. (...) Okazuje się, że obie sprawy może coś łączyć… Sekielski korzysta z wieloletniego doświadczenia dziennikarskiego, dynamicznie opisując kolejne wydarzenia i ujawniając bezwzględne mechanizmy działania zarówno grup przestępczych, jak i polityków. Choć autor wielokrotnie podkreślał, iż wydarzenia przedstawione w książce są w całości fikcją, przyznał również, że w konstruowaniu kolejnych wątków posiłkował się niepotwierdzonymi pomówieniami i plotkami, by przedstawić czytelnikom obraz jak najbardziej dokładny i realistyczny – skutecznie.
To, co na pierwszy rzut oka przyciąga w „Zapachu suszy”, to umiejętnie powiązanie pozornie odległych wątków, swoją drogą, niezwykle aktualnych. Mamy zatem zamach terrorystyczny, wywołany przezeń kryzys w rządzie, zbiegający się z wyborem kandydata na prezydenta; skandal pedofilski w Kościele, handel żywym towarem i wojnę na Ukrainie. Sekielski zgrabnie przeskakuje między wątkami i, często z wykorzystaniem retrospekcji, stopniowo pomaga czytelnikom ułożyć wszystkie elementy w całość, pokazując, że praktycznie nikt nie jest do końca „czysty”.
Autor wykreował grupę ciekawych bohaterów, skupiając się przede wszystkim na kobietach – zdecydowanych, silnych, momentami bezwzględnych, ale również – jak główna bohaterka, nadużywająca alkoholu prokurator Ossowska – niepozbawionych słabości. Pierwszoplanowa postać męska, charyzmatyczny minister sprawiedliwości Witold Rudzki to z kolei przykład zimnego, wyrachowanego gracza, który wydaje się być jednym z „nietykalnych”, ale i on nie może czuć się bezpiecznie w skorumpowanej i pełnej brutalnych rozgrywek Warszawie.
Mówiąc o brutalności, nieprzypadkowo w tytule recenzji wykorzystałem fragment tego, pod którym został wydany film Terry’ego Gilliama (w Polsce zatytułowany „Las Vegas Parano”) – „Fear and loathing in Las Vegas” – strach i obrzydzenie. Sekielski nie boi się szokować dokładnymi opisami najbardziej okrutnych zachowań bandytów i gwałcicieli, potęgując odrazę i nienawiść do sprawców. By jeszcze bardziej uwypuklić tę nieprzyjemność, dyskomfort panujący na kartach powieści, Sekielski sytuuje akcję „Zapachu suszy” w okresie fali strasznych upałów, zahaczających wręcz o klęskę żywiołową. Strach powoduje natomiast ów realizm wydarzeń - fakt, iż fikcja literacka potrafi wywołać u czytelnika refleksję, że „przecież tak może być”.
Tomaszowi Sekielskiemu udało się napisać bardzo wciągającą powieść. Narracja poprowadzona jest w sposób dynamiczny, ale przejrzysty, bez niepotrzebnych przestojów bądź sztucznych „zapychaczy akcji”. Małym minusem jest nieco zbyt częste parodiowanie języka Internetu, przejawiające się w komentowaniu niektórych wydarzeń #hasztagami, spopularyzowanymi m.in. przez Twitter.
W ogólnym rozrachunku, „Zapach suszy” to kawał dobrej literatury sensacyjnej, a zakończenie sugerujące kontynuację zachęca do życzenia Sekielskiemu jak najszybszego przelania swoich pomysłów na papier.